Τα 30 καλυτερα βιβλια ever!

30 βιβλία απο 30 συγγραφείς.
(τα καλύτερα που έχουν γραφτεί ποτέ κατέ τη γνώμη μου)

Λουκιανός – Μια αληθινή Ιστορία. (165 π.Χ. περίπου)
Ένα ταξίδι στη σελήνη. Η πρώτη ιστορία επιστημονικής φαντασίας που γράφτηκε ποτέ.
«Οι πολεμιστές εκσφενδόνιζαν τεραστία σπαράγγια.»

Μορ, Τόμας. – Ουτοπία. (1515)
Ένα μυθιστόρημα προάγγελος πολλών κοινωνιολογικών κειμένων. Ένας ταξιδιώτης γυρνώντας στην Αγγλία περιγράφει την κοινωνία του Νέου Κόσμου.
«Σε εκείνο τον τόπο, για τιμωρία τους φοράν χρυσαφιά στο λαιμό.»

Σέξσπιρ, Γουίλιαμ – Οθέλλος (1604)
Το απόλυτο έργο για τη ζήλια και το πάθος της αντρικής φύσης που διαδραματίζετε στην Κύπρο.
«Αυτό το μαντίλι…»

Γκογκόλ, Νικολάι- Το παλτό. (1842)
Ο πατέρας της Ρωσικής λογοτεχνίας μας καλεί μέσα από τα δαιδαλώδη μονοπάτια της γραφειοκρατίας και της μεταφυσικής.
«Ο Ακακίεβιτς ήταν ένας χαμηλόμισθος υπάλληλος.»

Πόε, Έντγκαρ Άλαν – Μαύρος Γάτος (1843)
Μια επτά-ψυχή στην κυριολεξία γάτα με το όνομα Πλούτο κάνει δύσκολη την ζωή του ήρωα.
«Τότε ακούστηκε ένα συρτό νιαούρισμα.»

Ντοστογιέφσκι, Φίοντορ- Το υπόγειο. (1864)
Ψυχολογική διείσδυση στο υπόγειο της ψυχής ενός ιδιότροπου και στριμμένου ήρωα . Μιας ψυχής που σπάει και τα κομμάτια της χαράζουν τα μυαλά των αναγνωστών για πάντα.
«Πάλι την τελευταία στιγμή… Παραμέρισα για να περάσει.»

Βερν, Ιούλιος. – Μυστηριώδης Νήσος. (1875)
Αεροναυαγοί καταλήγουν σε ένα παράξενο και μυστηριώδες νησί.
«Κάποιος τους βοηθούσε, ήταν εμφανές.»

Τολστόι, Λέων – Άννα Καρένινα (1877)
Ένας ολόκληρος κόσμος πλέκεται από την ιδιοφυΐα του σημαντικότερου συγγραφέα όλων των εποχών στην αγκαλιά της Καρένινα.
«Μερικές οικογένειες είναι διαφορετικές από τις άλλες.»


Νίτσε, Φρίντεριχ – Τάδε έφη Ζαρατούστρα (1883)
Ένας μέγας διδάσκαλος μιλάει με παραβολές στους ανθρώπους που συναντά στο δρόμο του.
«Μπορούμε να ξεπεράσουμε τον άνθρωπο.»


Τσέχωφ, Άντον. - Μικρές Ιστορίες (1884-1904 περίπου.)
Μικρές ιστορίες του Τσέχωφ με πολύ χιούμορ που μιλάν κυρίως για την ματαιότητα της ζωής της γνώσης και της καλλιέργειας του ανθρώπου.
«Πήγαινα κάθε μέρα στον θάλαμο 6 να τον συναντήσω.»



Ουέλς, Χ. Τζ. – Η μηχανή του χρόνου. (1895)
Μεταφερόμαστε με την χρονομηχανή του Ουέλς σε διάφορα χρονικά σημεία μέχρι να καταλήξουμε σε βαθιές κοινωνικοπολιτικές διάφορες στα έγκατα της γης.
«Αυτοί οι άνθρωποι ήταν καλοί και ειρηνικοί.»



Γκόργκι, Μαξίμ – Διηγήματα. (1892-1927)
Ένας από τους πρώτους μποέμ συγγραφείς, ο Γκόργκι περιγράφει την ζωή των μουζίκων και των αλητών στη Ρωσία πριν και μετά της τσαρικής κυριαρχίας.
«Σήμερα κοιμηθήκαμε πάλι κάτω από τ’ αστέρια.»


Ουάιλντ, Όσκαρ – Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι. (1891)
Η ματαιότητα της εξωτερικής εμφάνισης και την αιώνιας νεότητας.
«Μα είστε πραγματικά όμορφος.»



Καρκαβίτσας, Ανδρέας. – Ο ζητιάνος (1896)
Η ιστορία ενός ζητιάνου βγαλμένη από τα σπλάχνα της ελληνικής επαρχίας.
«Έχω το σερνικοβότανο.»



Κάφκα, Φραντς – Μικρές ιστορίες. (1913-1924 περίπου)
Μικρές καφκικές ιστορίες σε τρυπάνε σα βελόνες βουτηγμένες στη ζάχαρη της γνώσης.
Η ανθρώπινη μεγαλειότητα της τέχνης.
«Παράτα τα.»

Ζεμιάτιν, Γιεβγκένι - Εμείς (1921)
Γραμμένο το 1921 ( 27 χρόνια πριν το 1984) το προφητικό βιβλίο Εμείς μιλάει για το πως θα παρακολουθούμαστε στο μέλλον από το κράτος.
«Μπορούν να δούνε μέσα στα σπίτια μας αλλά όχι μέσα στα κεφάλια μας.»


Χάξλευ, Άλντους. – Γενναίος καινούργιος κόσμος. (1932)
Η εφιαλτική εκδοχή της πρακτικής της θεωρίας του συμπεριφορισμού στο Λονδίνου 2540.
«Αυτός άνηκε στην Α τάξη.»

Χάουαρντ, Ρόμπερτ. – Άλμουρικ. (1933)
Ο πρωταγωνιστής μεταφέρεται από την αφόρητη καθημερινότητα του σε μια ηρωική άλλη διάσταση.
«Πέρασε την πύλη και βρέθηκε σε ένα παράξενο μέρος.»

Όργουελ, Τζορτζ – Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου. (1933)
Κάτω από τις κοινωνικές τάξεις και έξω από το σύστημα οι αλήτες επιβιώνουν με νερό και ψωμί στο Παρίσι και στο Λονδίνο του 30.
«Ποτέ δεν έπαιρνα την βαλίτσα μαζί μου για να μην νομίζουν ότι φεύγω χωρίς να πληρώσω.»


Στάινμπεκ, Τζον – Σε Αμφίβολη Μάχη. (1936)
Η βιοπάλη στα χωράφια με τα μήλα σε μια επαρχιώτικη πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών
Περιγραφές βρεγμένες στον ιδρώτα των φτωχών και άπορων εργατών.
«Είστε από τους κόκκινους εσείς τελικά;»

Τόλκιν, Τζ. – Χόμπιτ. (1937)
Το βιβλίο που προηγείται της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Δράκοι, γιγάντιες αράχνες, μάγοι και πολεμιστές σε ένα παραμύθι που σε συνεπαίρνει στο δικό του κόσμο.
«Τι έχω μέσα στην τσέπη μου αυτή τη στιγμή;»

Ασίμοφ, Ισαάκ. – Η Νύχτα. (1941)
Όλα δείχνουν πως έρχεται η Νέμεσις και θα πέσει πάνω μας βαριά η νύχτα. Για πολλούς το καλύτερο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας.
«Ας προσευχηθούμε.»

Καμί, Άλμπερτ. – ο Ξένος. (1942)
Ο Καμί χωμένος στην αμφιθυμία και στις συγκρούσεις που διαδραματίζονται στο κεφάλι του ήρωα του.
«Περπατούσα στην έρημη παραλία.»


Κέρουακ, Τζακ- Στο Δρόμο. (1951)
Ταξίδια στις Ηνωμένες Πολιτείες πότε με ώτο στοπ και πότε ως λαθρεπιβάτες σε τρένα.
«Έτρεξα και πιάστηκα από το βαγόνι του εμπορικού τρένου. Μέσα είχε κάτι μετανάστες.»


Χέμινγουει, Έρνεστ. – Ο γέρος και η θάλασσα. (1952)
Ο μόχθος του ανθρώπου στη φύση.
«Η πετονιά κόντευε να σπάσει»



Καζαντζάκης, Νίκος – Ο φτωχούλης του θεού. (1956)
Πως μπορεί ένα άνθρωπος από την ζωή στην ακολασία να περάσει στην αγιότητα;
«Όσο πιο χαμηλά είσαι στην κόλαση τόσο πιο ψηλά πηδάς στον παράδεισο.»

Γκοσινί, Ρενέ. – Ο μικρός Νικόλας. (1960)
Χιουμοριστικές ιστορίες σε ένα δημοτικό σχολείο της Γαλλίας με πρωταγωνιστή τον σκανδαλιάρη Νικόλα.
«Τι κάνουν στη Γιαγιάκα; Μάκια…»



Μπέρχες, Άντονι – Κουρδιστό Πορτοκάλι. (1962)
Η συμμορία του Άλεξ Ντρουγκ σε περιπέτειες βίας. Μπορεί η επιστήμη να σωφρονίσει τον Άλεξ;
«Φέρε μας από ένα ποτήρι Μολόκο.»



Ντικ, Φίλιπ. – Ονειρεύονται τα ανδροειδή ηλεκτρικά πρόβατα; (1968)
Ένα μέλλον με επιθετικά ανθρωποειδή ρομπότ και ηλεκτρικά κατοικίδια.
«Πρέπει να μου απαντήσετε σε μερικές ερωτήσεις.»

Καστανέντα, Κάρλος.- Η διδασκαλία του Δον Χουάν. (1968)
Ένας μαθητευόμενος σαμάνος ακροβατεί ανάμεσα στα παραισθησιογόνα και την φιλοσοφία της αρχής του κόσμου με την αρωγή του δάσκαλου Δον Χουάν.
«Μου έδωσε να φάω ένα κομμάτι παστό κρέας.»

Μπουκόφσκι, Τσαρλς – Ταχυδρομείο (1971)
Οι παρακατιανοί σέρνονται στα μπαρ κάνουν βρώμικες δουλείες πίνουν μέχρι θανάτου
αλλά έχουν πάντα αρκετή διαύγεια για να γράψουν αριστουργήματα.
«Σηκώθηκα από το κρεβάτι, ξέρασα και πήρα μια μπύρα από το ψυγείο.»